بالاخره طلسم سینما نرفتن من در ونکوور شکسته شد. اولین فیلمی که در سینمای اینجا دیدم فیلم Maria Full of Grace اثر جاشوا مارستون بود. فیلم درباره دخترهای بی بضاعتی یه که به خاطر فقر به قاچاق مواد مخدر رو می آورند اون هم نه از نوع متداول بلکه ناچارند مواد مخدر رو که داخل قرصهای درشتی بسته بندی شده اند ببلعند و از کلمبیا به آمریکا بروند و اونجا از بدنشان خارج کنند. داستان با محوریت روی شخصیت دختری به اسم ماریا شکل می گیره. من وقتی ایران بودم تعریف و تمجیدهای زیادی درباره این فیلم خونده بودم و انتظار فیلم بهتری رو داشتم ولی ساختار فیلم یک ساختار ساده و تقریبا کلیشه ای از نوع فیلمهای اینچنینی بود. آدمهایی که پشتوانه های مادی و معنوی زندگی شون رو از دست میدن و به ناچار به انحراف کشیده می شن و طی این انحراف به مشکلات و ماجراهایی برخورد می کنند و البته چون ذاتا آدمهای خوبی بوده اند باید حس همذات پنداری مخاطب رو برانگیزنند. کلا فیلم ارزش یک بار دیدن رو داره ولی چندان شایان آن تحسین ها نیست.